De magie in het team!
Het is midden juli en behoorlijk warm. Een team van 5 komt samen aan in de weide. Ze willen graag hun teamdynamiek onder de loep leggen en meer inzicht krijgen in enkele persoonlijke vraagstukken. Er heerst wel wat spanning in de groep: “Wat mogen we verwachten van de volgende 2 uur? Ik heb best een beetje schrik van paarden.”
We staan nu op een weide van wel 3ha groot. Ik wilde met de paarden op een kleiner stuk werken, waar ze nog steeds vrij konden zwerven maar toch nabij bleven.
Terwijl we in een kring staan te praten over de doelstellingen van deze korte team coaching, komen de 5 paarden één voor één rustig onze kring binnen. Hun hoofd laag en met hun neus even snuffelend aan alle deelnemers. Net alsof ze zich komen voorstellen en zeggen: “Je hoeft geen schrik te hebben van mij. Ik ben een grote vriendelijke reus.”
Daarna gaan Gin, George, Verdi, Vivaldi en Gemini aan de poort staan die de grote weide met de kleine verbindt. Het signaal is gegeven. Geen blabla meer, maar tijd voor actie!
Voortrekker
In de weide staan 4 paaltjes en terwijl de groep beslist wie er begint, komt een paard uit de kudde naar ons toe.
Ik dacht de eerste oefening met Gin te doen en haak hem aan een touw maar Gin beweegt voor geen meter. George duwt me in de rug. Hij wil graag meedoen. Samen met de eerste deelnemer gaat hij op pad. George is meestal de leider in onze kudde, zeker en vast de voortrekker. Het is dan ook geen verrassing voor me dat hij zich aandient om met zijn evenknie in deze mensenkudde te werken.
To choose or not to choose, is that the question?
Met Sara* wil Gin wel op pad. Hij zal deze opdracht wel klaren en gaat samen met haar vlot rond de paaltjes. Tenminste tot aan het derde paaltje want daar stopt hij. Hoezeer Sara aan de andere kant van het touw ook de verbinding tracht te herstellen met Gin, er is geen beweging in te krijgen. Vivaldi komt erbij staan en daar staan ze met z’n drieën stil. De sfeer is bedrukt en ik check even wat er aan de hand is.
Sara zegt dat ze het gevoel heeft dat ze moet kiezen. Of haar pad wel nog parallel loopt met dit team of ze misschien haar eigen weg moet gaan. Ze voelt er zich bijna door verlamd en dat zien we ook letterlijk gebeuren.
Wat als je niet moet kiezen? Ik haak Gin los en klik het touw vast aan Vivaldi’s halster. En samen vervolgen ze hun weg langs de paaltjes in één vloeiende beweging.
We horen de opluchting en ontlading bij de paarden! En ook bij de andere teamleden. Zij zagen het gebeuren. En ze voelden al langer dat er iets was bij Sara dat niet uitgesproken werd maar wel spanning teweeg bracht. Nu is het duidelijk; Sara’s pad loopt niet langer samen met dat van dit team. Ze vangen elkaar op en geven ruimte aan de emoties van het moment.
Onze geplande 2 uren zitten er snel op en terwijl ik nog even check met het team of alle doelstellingen zijn behaald en of we kunnen afronden, gaan de 5 paarden alvast terug aan de poort staan richting de grote wei. Hun werk zit erop! Geen woorden meer nodig, bedankt vriendelijke reuzen!
Wil jij op een andere manier met je team aan de slag? Minder vanuit de ratio maar meer vanuit wat zich toont in het hier en nu, stuur dan een mailtje naar info@noticethedifference.be voor een vrijblijvend verkennend gesprek.
*De namen van de vermelde deelnemers in deze blog zijn veranderd om hun anonimiteit te waarborgen. De paarden worden wel bij hun naam genoemd 😉